AGUAS SUPERFICIAIS

A Rede de Control do Estado das Masas de Augas Superficiais (CEMAS) da Confederación Hidrográfica do Miño-Sil intégrase polos seguintes programas/subprogramas:

• Programa de control de vixilancia.
  O seu obxecto é obter unha visión xeral e completa do estado das masas de auga e está integrado polos subprogramas:
  • Subprograma de seguimento do estado xeral das aguas (VIG-01)
  • Subprograma de referencia (VIG-02)
  • Subprograma de control de emisións ao mar e transfronteirizas (VIG-03)
• Programa de control operativo (OPE).
  Asígnase a aquelas masas nas que existe un risco de incumprimento dos obxectivos ambientais da DMA, así como nas masas de auga nas que existan vertidos de substancias prioritarias.
• Programa de control de zonas protexidas.
  Se a masa está no Rexistro de Zonas Protexidas, neste caso, os programas de control compleméntanse para cumprir os requisitos adicionais de control mediante:
  • Programa de control de augas destinadas para el abastecemiento (ZP-01)
  • Programa de control nitratos (ZP-02)
• Programa de control de investigación (INV).
  Se implanta ante o descoñecemento da orixe do incumprimento dos obxectivos medioambientais e cando é necesario estudar o impacto provocado na agua por determinadas presións poco coñecidas ou difíciles de cuantificar.

Os puntos que integran a Rede CEMAS das aguas superficiais, as súas estaciones e os programas/subprogramas asignados móstranse no documento REDE DE CONTROL DE AUGAS SUPERFICIAIS CHMS (PDF-747KB)

AUGAS SUBTERRÁNEAS

A Rede de Control do Estado Químico das Augas Subterráneas (CEQ) da Confederación Hidrográfica do Miño-Sil pretende mostrar unha información fiable do estado cualitativo de todas as masas de auga. Dita Rede intégrase polos seguintes programas:

• Programa de control de vixilancia (VIG).
  Ten como obxectivo obter unha visión xeral e completa do estado das masas de auga.
• Programa de control operativo (OPE).
  Asígnase a aquelas masas nas que existe un risco de incumprimento dos obxectivos ambientais da DMA, así como nas masas de auga nas que existan vertidos de substancias prioritarias.
• Programa de control de zonas protexidas:
  • Programa de control de augas destinadas para o abastecemento (ZP-01)
  • Programa de control nitratos (ZP-02)
• Programa de control de investigación (INV).
  Implántase ante o descoñecemento da orixe do incumprimento dos obxectivos ambientais e cando é necesario estudar o impacto provocado na auga por determinadas presións pouco coñecidas ou difíciles de cuantificar.

As estacións que constitúen a Rede de CEQ das augas subterráneas e os programas asignados móstranse no documento REDE DE CONTROL DE AUGAS SUBTERRÁNEAS CHMS (PDF-570kB)

O Laboratorio de análise das augas da Confederación Hidrográfica do Miño - Sil, situado en Ourense, entrou en servizo no ano 1990 e ten asignados os controis analíticos de calidade das augas e vertidos no eido xeográfico do Plan Hidrolóxico Norte I.

Por outra parte, realiza actuacións relacionadas coa clasificación dos laboratorios das empresas colaboradoras e dirixe e/ou colabora en todos os estudos, contratos e actuacións relacionadas co control da calidade das augas.

Algúns dos procedementos cos que se traballa neste laboratorio son:

• Espectrometría Masas-ICP
• Espectrofotometría de ICP
• Espectrofotometría de Absorción Atómica
• Cromatografía de Gases-Espectrofotometría de Masas (CG/MS)
• Cromatografía líquida HPLC
• Cromatografía de Gases ECD
• Cromatográfica lónica

Ademais, está acreditado pola Entidade Nacional de Acreditación, conforme aos criterios recollidos na Norma UNE-EN ISO/IEC 17025:2000 (CGA-ENAC-LEC).

O alcance da acreditación actual (PDF-91KB) está publicado na páxina web da Entidade Nacional de Acreditación (ENAC).

 

O Ministerio de Agricultura, Alimentación y Medio Ambiente está desenvolvendo, no marco da Directaiva Marco da Auga e da Directiva de Avalicación e Xestión de Riscos de Inundación, a Estratexia Nacional de Restauración de Ríos, nun novedoso proxecto para conservar e recuperar o bo estado dos nosos ríos, potenciar o seu patrimonio cultural, fomentar o uso racional, destacar os seus valores e beneficios, así como impulsar o desenvolvemento sostible do medio rural.

O principal obxectivo da Estratexia Nacional de Restauración de Ríos é impulsar a xestión dos nosos ríos de xeito que acaden un bo estado ecolóxico, mellorando o seu funcionamento como ecosistemas, nos prazos previstos pola Directiva Marco da Auga.

Con este novo proxecto o Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente pretende:

• Fomentar a integración da xestión dos ecosistemas fluviais nas políticas de uso e xestión do territorio, con cirterios de sostibilidade,
• Constribuír á mellora da formación nos temas relacionados caoa xestión sostible dos ríos e a súa restauración,
• Aportar imformación e experiencias para mellorar as actuacións que se están levando a cabo neste ámbito,
• Fomentar a participación cidadá e implicar aos colectivos sociais na xestión dos sistemas fluviais,
• Integrar de xeito gradual á sociedade nos temas relativos á xestión dos ríos e á utilización e distribución dos seus recursos, implicando aos colectivos sociais na formulación de obxectivos, na aprobación dos procedementos acordados, e no mantemento e seguemento dos traballos realizados.

 

A Dirección Técnica é unha unidade da Confederación Hidrográfica do Miño - Sil que ten encomendada a tramitación e xestión dos proxectos e obras hidráulicas que este Organismo realiza con cargo a fondos propios, e as que executa encomendadas polo Estado por ser declaradas de interese xeral.

Entre estas actuacións destacan as de saneamento e dupuración de aglomeracións urbanas, cuxo fin é o de resolver os problemas medioambientais xerados pola ineficiencia das infraestruturas de saneamento urbano existentes nestes núcleos.

Para iso, contémplase a construción de novos sitemas integrais de saneamento, consistentes nunha nova rede xeral formada por colectores secundarios, que interceptan as augas residuais e pluviais canalizadas pola rede de alcantarillado municipal nas diferentes zonas do núcleo de poboación, acumulándoas en depósitos de retención denominados aliviadoiros ou tanques de tormentas cando os caudais son excesivos, e incorporándoas a colectores ou interceptores xerais que as trasladan ata a correspondente Estación Depuradora de Augas Residuais, onde as augas son sometidas a un proceso de depuración no que se eliminan todos os contaminantes precisos, para logo poida ser vertida ao medio receptor en condicións de non causar dano algún.